देउताको खोजी

विना देउताको मन्दिर पूजी रै छु आज 
मायालु त्यो मनको देउता खोजी रै छु आज 


काली बोको भाकल गरी माग्ने छैन कहिले 
कसरी म उनलाई पाउँ सोची रै छु आज 


यी भिडको कोलाहलमा आफु एक्लाई हराउदै 
प्रियसीका ति स्पन्दन रोजी रै छु आज 


आँखा मेरा रसाय नि तिम्रा ओभानै छन 
यस्तै रै छ पिरती भन्ने बुझी रै छु आज 


विना देउताको मन्दिर पूजी रै छु आज 
मायालु त्यो मनको देउता खोजी रै छु आज 

घ्रिणाको लात

उही तारा उही जुन उस्तै अध्यारो रात पनि 
फरक यती तिमी गयौ एउटा तितो याद बनी 


छल हैन माया थियो तिमीले बुझ्न सकेनौ 
खेर गयो मेरो निशानी झरेको पात बनी 


देख्दिन कतै भूल मेरो तिमीले माया छुटायौ 
चस्स बिझ्छ यो मनमा माया निस्ठुरीको वात बनी 


जाग्दै थिए जिउने रहर मायाले छाती भरिदा 
आएकी थियौ सहारा दिने मायाको हात बनी 


त्यो पापी मनले भनौला सायद साले 'निशेद' मलाई 
बर्षन्छ तिम्रो चोटीलो बाचन घ्रिणाको नमिठो लात बनी  

मायाको आभास

हे आवाज आज एकै छिन् मौन रही 
दुई तन एक गरी सुस्केरामा गाउन दे 


संसारलाई आज एकछिन बिर्सिइ
एकान्तमा उनीसँग रमाउन दे 


हे सुर्य आज रश्मी लुकाइ 
अध्यारोमा उनिसँग हराउन दे 


पाखाभरी ढकमक लालीगुरास फुली 
मायालुको सिउदो सजाउन दे 


हे झरी आज एकछिन बर्सिइ
स्पर्सी मायाको आभास पाउन दे 

बरु मर्न सकुँ

तस्विर तिम्रो हेरी रही केही बात गर्न सकुँ 
तस्विर बाटै दर्शन गरी यो म भर्न सकुँ 


सर्है छलिंए तिम्रा सुन्दर हेराइ मा म ता 
नजर बाटो गरी त्यो मन भित्र सर्न सकुँ 


किन किन तिमी त्यसै टाढा लाग्छ मलाई 
बर्षातको झरी बनी तिमी माथि झर्न सकुँ 


नदेखेको धेरै भयो, नछोएको झनै 
उजेलीको किरण अघी तिमी सामु पर्न सकुँ 


जागिरहे मेरा यस्ता इछ्या सधैं 
तिमीबाट टाढीनुभन्दा पहिले मर्न सकुँ 

रै छ

रोइ रोइ बचेँपनी हस्नै पर्ने रै छ
हासी हासी रोए पनि बाँच्नै पर्ने रै छ


रित्तै हुदो रै छ क्यारे अभागीको कर्म यो 
सुख जती आए पनि, दु:ख साच्नै पर्ने रै छ


भित्र के छ कस्लाई के थाहा, देखाओटी छ संसार 
खुट्टा खोल्छ्यङ खोल्छ्याङ गर्दै नाच्नै पर्ने रै छ


पाउनु केही मात्रै यहाँ, गुमाउनु छ सबथोक 
सर्प मार्दा लट्ठी यहाँ भाँच्नै पर्ने रै छ


रोइ रोइ बचेँपनी हस्नै पर्ने रै छ
हासी हासी रोए पनि बाँच्नै पर्ने रै छ

के को रहर ?

बाँच्न मलाई के को रहर, आफन्तैले मारेपछी 
जित्न मलाई के को रहर, तिमीबाटै हारेपछी 


यात्राभरी दौडीरहें, पुग्ने कुनै ठाउँ छैन 
खोज्नु मलाई के को रहर, पाइला अन्तै सारेपछी 


जे डर थियो त्यै भैदियो, जीवन मेरो सुस्तायो 
उठ्न मलाई के को रहर, तिमीले तल झारेपछी 


आँखा देख्छ अन्धकार, मन मेरो निराश भो 
हांस्न मलाई के को रहर, तिमीले दु:खमा पारेपछी 


हुन सक्छ यो जिन्दगी, तिमी सम्झी बिती जाला 
खोजी बस्छु तिमी लाई नै, कालले जीवन तारेपनी  

निस्ठुरी

निस्ठुरी 


जवानीले आवाज दिएर हजुर, त्यसै आ'को कहाँ हो र 
उमेर यस्तै के गरु हजुर, माया ला'को कहाँ हो र 


पापी भनी नभन्नु मलाई, दोष मेरो मात्रै थिएन 
तिम्रो पनि त इच्छ्या थियो, तेसै भा'को कहाँ हो र 


पागल हैन म ता हजुर, दिमाग मेरो उस्तै छ 
मनको त्रिश्णा मनले मेट्यो, बुद्धी गा'को कहाँ हो र 


होस मै थिए म पनि त हजुर, त्यस्तै पर्न गयो
जवानीमा यस्तै हो हजुर, थाहा न'पा'को कहाँ हो र 


भन्छौ मलाई यो 'निशेद' कती सार्हो निस्ठुरी 
समय त्स्तै पर्‍यो हजुर, मनले खा,को कहाँ हो र  

तिम्रो तस्विर

किन किन तिम्रो तस्विर आँफैलाई पोल्न थाल्यो
विर्सिएको मायालाई सम्झी मन बिथोल्न थाल्यो


सधैं एक्लै बोल्थें तिम्रो तस्विरहरुसँग रमेर
स्‍मृतिबाट तिम्रो तस्विर आज एक्लै बोल्न थाल्यो


रातदिन तिमीलाई सम्झेपनी बिर्सियझै गर्दैथिए
आँफैलाई ढांट्दै आएको मनको रहस्य खोल्न थाल्यो


उर्लियको मनको भाव बिस्तारै सेलाउदै थियो
धेरै पछी आज आचनक आत्मा मेरो पिरोल्न थाल्यो


माया उनको पाउने रहर जिवित नै थियो
यो 'निशेद' ले गरेको भुलको दस्तुर असुल्न थाल्यो