Pages

Wednesday, December 08, 2010

घ्रिणाको लात



उही तारा उही जुन उस्तै अध्यारो रात पनि 
फरक यती तिमी गयौ एउटा तितो याद बनी 


छल हैन माया थियो तिमीले बुझ्न सकेनौ 
खेर गयो मेरो निशानी झरेको पात बनी 


देख्दिन कतै भूल मेरो तिमीले माया छुटायौ 
चस्स बिझ्छ यो मनमा माया निस्ठुरीको वात बनी 


जाग्दै थिए जिउने रहर मायाले छाती भरिदा 
आएकी थियौ सहारा दिने मायाको हात बनी 


त्यो पापी मनले भनौला सायद साले 'निशेद' मलाई 
बर्षन्छ तिम्रो चोटीलो बाचन घ्रिणाको नमिठो लात बनी  

No comments: